Vandaag ben ik jarig. Gisteren was ik het ook al. En morgen weer. Gisteren op school, vandaag thuis en morgen bij opa en oma. Dit is de leukste week uit mijn leven.
Voor school ging ik cupcakes bakken met mama. In de oven werden ze heel groot. Sommige liepen helemaal over. Toen ze weer koud waren, deed mama er oranje water op. En toen ging ik er snoepjes op strooien. Sommige snoepjes hebben de cupcake nooit gehaald. Die zijn nu in mijn buik.
Mama kwam op school om het feest te vieren. Het was net als bij alle andere kinderen. Op de tafel lag een groot happy birthday kleed. De kinderen gingen voor mij zingen. Hashim zat naast mij. Want hij is mijn vriend. En toen blies ik het kaarsje uit. Iedereen ging hard klappen. Daarna kreeg iedereen een cadeautje van mij. Want als je jarig bent, geef je cadeautjes aan je vriendjes. Dat hoort. Ik had voor iedereen een tas van Winnie de Poeh. Er zat een ballon in en een toeter en een doosje met stempels.
Vandaag gaan we mijn verjaardag thuis vieren. We gaan appeltaart en patat eten. En echte kroketten. Zelfgemaakt door mijn mama. Die is zo knap. Vanmorgen heb ik een ark van Noach gekregen van papa en mama. Die moest eerst nog in elkaar gezet worden, maar nu is hij klaar. Ik kreeg ook een echte aap. Toen ik hem uitpakte vond ik het eerst eng. Dat kwam omdat ik het papier losscheurde bij zijn billen. Ik schrok me wild. Maar hij is toch wel lief.
Morgen vier ik mijn verjaardag bij opa en oma. Want ik ga samen met mama naar Nederland. Haar buik met de baby is nu zo groot dat ze echt moet gaan. Anders past ze niet meer in het vliegtuig. In Nederland krijg ik misschien ook nog cadeautje.
Echt, dit is de leukste week uit mijn leven. Maar een ding is niet leuk: papa gaat niet mee naar Nederland. Hij blijft in Jordanie want hij moet werken. Dat is een beetje verdrietig. Dan kan hij geen verhaaltjes vertellen en we kunnen ook niet gaan zwemmen. Als de baby bijna wordt geboren, komt papa ook naar Nederland. Tot die tijd ga ik hem gewoon heel vaak bellen.
