Water uit een rots

Mama en Luka waren een een nachtje weg. Ze gingen naar een weekend voor alleen maar vrouwen. En Luka dan natuurlijk. Ik bleef met papa thuis achter. Maar dat was helemaal niet erg.

Eerst ging ik samen met papa naar de berg Nebo. Daar kun je leuk spelen. Er liggen veel losse stenen. Die heb ik verzameld. Ik mocht er een mee naar huis nemen. Die ligt nu op mijn bureau. Er stond ook een groot kruis met een slang eromheen. Het was geen echte slang dus het was niet eng.

Er waren ook veel andere mensen bij de berg Nebo. Dat waren toeristen. Ze liepen in grote groepen. Dat kon je zien omdat ze allemaal een geel petje op hadden. Of ze hadden een rood trainingspak aan. Ik kon aan papa zien dat hij het een beetje raar vond.

Daarna gingen we naar de bron van Mozes om te picnicken. Een tijdje geleden sloeg Mozes hier op de rots en toen kwam er water uit. Toen kon iedereen ineens genoeg drinken. Tijdens onze picnick stroomde er nog steeds een dun straaltje water uit de rots. Ik heb het niet gedronken, want papa had een pakje sap voor mij meegenomen.

Toen mijn buik vol was, ben ik bloemen gaan plukken. Omdat het lente is, staan er veel mooie bloemen. Het was een beetje leuk om te doen, maar ook een beetje eng want er zaten veel rupsen in de bloemen. Er stonden ook veel prikplanten. Ik moest heel goed opletten want anders deed het pijn.

We gingen ook nog even praten met mannen die een vuur aan het maken waren. Het vuur was eerst heel hoog. Toen het wat kleiner was gingen ze er thee op maken. Papa kreeg ook een kopje thee. De mannen wilden met mij praten. Maar ik heb niets terug gezegd. Want steeds als ik iets zeg, moeten mensen erom lachen.

Aan het einde van de dag gingen we weer naar huis. Ik zei tegen papa dat ik een putje in mijn buik had. Toen zei papa dat hij zelf ook wel een beetje honger had. Daarom zijn we naar een pizza restaurant gegaan. Papa kocht twee pizza en die hebben we samen opgegeten. Toen was mijn buik net een ballon.

Vanmiddag kwamen mama en Luka weer thuis. Ik had ze wel een beetje gemist. Maar ze mogen best nog een keer samen weg gaan. Want dan ga ik met papa ergens anders naar toe. Het was een heel leuk weekend. En volgens mij vond dat papa dat zelf ook.

Het liefste jongetje

De dokter vindt dat ik het liefste jongetje van de hele wereld ben. Ze zei het toen ze met een houten stokje in m'n keel roerde, dus ik kon niets terug zeggen. Maar ze heeft natuurlijk wel gelijk. Daarna moest ik diep zuchten. Omdat ik zo'n lief jongetje ben heb ik dat ook maar gedaan.

De dokter vertelde dat mijn oor een beetje ziek is. Mijn neus en mijn keel ook. Nu heeft papa en boodschappentas vol medicijnen bij de apotheek opgehaald. Het kostte een rib uit zijn lijf zei hij tegen mama. Misschien is papa nu ook wel ziek.

Omdat ik ziek was, kon ik niet naar school. Ik moet heel veel hoesten. Mijn keel doet zeer. Uit mijn neus loopt steeds een beetje water.

's Nachts is het op z'n ergst. Ik moet soms zo hard hoesten dat ik een beetje moet huilen. Meestal komt papa dan even kijken op mijn slaapkamer. Hij kan ook niet echt helpen eigenlijk, maar het is wel fijn dat hij komt. Overdag ziet hij er een beetje moe uit. Dat komt omdat hij zo vaak wakker wordt van mijn hoesten.

Omdat ik ziek ben, mag ik filmpjes op de muur kijken. Sam de brandweerman is heel leuk maar ook een beetje eng. Het leukste vind ik de filmpjes van de beer Paddington. Ik heb er al honderd gekeken.

Vandaag is het weekend, maar morgen gaat de school weer beginnen. Mama heeft gezegd dat ik weer naar school mag, want ik heb geen koorts meer. Ik moet wel steeds mijn hand voor m'n mond doen als ik hoest, heeft ze gezegd. Dat zal ik doen natuurlijk. Want dat hoort bij het liefste jongetje van de hele wereld.

Eindelijk weer thuis

Na een hele lange tijd in Nederland ben ik teruggegaan in Amman. Eindelijk. Ik had er veel zin in. Wel tien keer per dag vroeg ik aan mama wanneer we weer zouden gaan. Eindelijk gingen we naar het vliegveld.

De vliegreis viel een beetje tegen. Ik kon niet eens op mijn eigen stoel zitten, want Luka lag erop te slapen. Dus moest ik bij papa op schoot. Er waren ook geen filmpjes van Mickey Mouse. Dat was vreselijk jammer. Toen heb ik naar andere kinderfilmpjes gekeken. Maar sommige waren een beetje spannend. Dan hoorde ik heel veel enge geluiden door mijn oorbellen. De mevrouw in het vliegtuig had aan iedereen oorbellen gegeven in een plastic zakje.

Toen we in ons huis in Amman aankwamen was het al heel laat. Maar ik ging niet gelijk slapen. Ik heb eerst al mijn knuffels bekeken. Ik heb ook even in mijn tent gezeten. En de schildpadden bekeken. Daarna heb ik nog met mijn trein gespeeld. Al mijn speelgoed heb ik even op de grond gegooid zodat ik alles goed kon zien. Toen ging ik slapen.

De volgende dag ging papa weer werken. Mama, Luka en ik bleven thuis. Ik ben verder gaan spelen met al mijn speelgoed. Het hele huis lag er vol mee. Het was moeilijk om te kiezen waar ik mee wilde spelen. Dus ik speelde met alles een klein beetje.

Ik ben ook weer teruggegaan naar school. Mijn juffen zagen er nog precies hetzelfde uit. Ze zeiden dat ik zo groot geworden was. Dat komt natuurlijk omdat ik nu de grote broer van Luka ben. Eerst moest ik op school een beetje huilen. Dat kwam omdat Hashem er niet meer was. Ik dacht dat hij nooit meer terug zou komen. Maar ineens was hij er. Toen hoefde ik niet meer te huilen.

We zijn ook alweer een keer naar de winkel van het oude meneertje geweest. Daar heb je een tafel met lego. En je kunt zitten op de voeten van Mickey Mouse. Dat had ik ook best wel gemist.

Ik ben heel blij dat we eindelijk weer in Amman zijn. Het is ook fijn dat papa nu niet steeds meer weg hoeft. Dan kan ik elke avond met hem spelen als hij uit zijn werk komt. En heel misschien gaan we in het weekend ook weer een keer naar het zwembad.