Papa is ook aangekomen in Nederland. Ik ging hem ophalen op het vliegveld. Ik had mijn pet opgezet. Omdat het koud was, maar ook zodat hij mij goed kon herkennen. Ik moest heel lang wachten, maar toen ineens ging de deur open en was hij er.
Als ik hier in Nederland naar buiten ga, doe ik altijd handschoenen aan en een sjaal om. Dan krijg ik het niet zo koud. Sommige dieren hebben het zo koud, dat ze mensenkleren aan doen. Soms zie ik een hondje op straat met een blauwe trui aan. Maar hij draagt geen broek. Dat is toch best nog koud lijkt me.
's Morgens is het water in de sloten bevroren. De eenden kunnen dan niet zwemmen. Ze lopen met hun blote voeten over het ijs. Papa zei dat mensen over een paar dagen misschien ook over het ijs kunnen lopen. Als dat zo is, houd ik mooi wel mijn schoenen aan.
In huis is het gelukkig wel warm. Op mijn bed ligt een dikke deken. Als ik daaronder lig, heb ik het nooit koud. Het bed voor de baby staat al heel lang klaar. Daar ligt ook een dikke deken in. Dus ik vind dat de baby best snel geboren mag worden. Dan kan ik eindelijk het cadeautje geven dat ik samen met papa heb gekocht. Ik kan niet zeggen wat er in zit, want het is een verrassing. Ik kan alleen maar zeggen dat het een knuffel is en dat hij Nijntje heet. Toen ik dat tegen mama zei, zei ze: maar nu is het geen verrasssing meer! Dat klopt natuurlijk niet, want het cadeau is nog steeds ingepakt.
No comments:
Post a Comment