De preek van de week

Gisteren heb ik weer in de tuin gespeeld. Dat was heel lang geleden. Eerst was het koud. En het regende veel. Toen was het niet fijn in de tuin. Maar nu is het lente. Ik heb in de zandbak gespeeld. En bloemen geplukt. Ik werd er blij van. Maar ik werd wel een beetje gestoord.

Het was vrijdagmiddag. Dat is eigenlijk net als zondag. Mensen gaan dan naar de kerk. Het is niet een echte kerk. Het heet een moskee. Ze gaan er elke dag heen. Maar op vrijdag gaan er extra veel mensen. Soms is het zo druk dat de mensen op straat moeten zitten. Ze zitten dan allemaal op een rijtje. Het lijkt net een school.

Ik denk dat de vloer in de moskee niet zo schoon is. Want de mensen nemen altijd een eigen kleed mee om op te zitten. Dan blijven ze mooi schoon.

Er is een meneer die hard schreeuwt door een luidspreker. Ik kan het zelfs in de zandbak horen. Dat is niet zo fijn. Soms praat de meneer even zachtjes, maar daarna direct weer heel hard. Hij schreeuwt van alles. Ik versta het niet. Maar hij wil wel dat iedereen het hoort. Het klinkt best lelijk. En het duurt heel lang.

Als de preek eindelijk is afgelopen, gaan de mensen naar huis. Ze lopen  met hun kleedje onder hun arm over straat. Sommigen hebben een baard. Niet zo'n korte die papa soms heeft, maar juist een hele lange. En ze hebben een jurk aan.

Als ze thuis zijn, trekken ze weer gewone kleren aan. En dan kan ik eindelijk weer rustig verder spelen in mijn zandbak.

Vieze dingen

Chips zijn lekker. Snoepjes ook. En pindakaas. Dat zit op mijn boterham als ik naar school ga. Maar er zijn ook veel dingen in Jordanie die niet lekker zijn. Helemaal niet. Ze zijn juist vies.

Koffie bijvoorbeeld. Het lijkt op het water in de Jordaan. Het is bruin en het stinkt. Ik ga het echt nooit drinken.

De auto's in de stad zijn ook vies. Ik zie ze vanuit het raam door de straat rijden. Sommige auto's maken zwarte rookwolken. Die komen zo omhoog naar ons balkon. Die rook ruikt niet lekker. Gelukkig waait hij snel weer weg.

Soms stinkt het in ons huis ook een beetje. Dat komt omdat mijn emmer met luiers vol is. Dan knoopt papa of mama hem snel dicht en zet hem buiten de deur. Abu Mona komt hem dan ophalen. Hij brengt de zak naar een grote bak buiten op straat. Iedere dag komt er een vuilniswagen en die brengt hem weg.

Ik denk dat Abu Mona geen wasmachine heeft. Want zijn kleren ruiken ook een beetje vies. Er zitten ook gaten in. Hij is best arm. Al zijn verdiende geld stuurt hij op naar zijn familie. Die wonen in Egypte. Daarom heeft hij geen geld om nieuwe kleren te kopen.

Er is nog een ding dat echt heel vies is. Het is het allervieste van de hele wereld. En het zit heel vaak op mijn gezicht. Het komt erop omdat veel vrouwen mij een kus willen geven. Zomaar ineens. In een winkel. Op straat. Of op papa's werk. Dan geven ze zonder te vragen een kus op mijn wang. Dat is nog niet zo heel erg. Het allerergste is dat er een kleverige lipstick op mijn wang achterblijft. Die moet mama of papa dan weer eraf poetsen. Bah!

Ik wil dat dit niet meer gebeurt. Daarom heb ik een nieuw woord geleerd. Als er weer zo'n vrouw op mij afkomt, roep ik heel hard: No Kissing! Hopelijk blijven ze dan van mij af. Ze gaan maar gewoon hun eigen man een kus geven. En als ze naar me luisteren, zeg ik daarna heel lief: I love you too. Want dat heb ik ook pas geleerd.

Iedereen gefopt

Heel veel mensen wilden het weten: wat voor cadeau heeft papa gekregen? En sommige mensen dachten dat ik het misschien toch verklapt had. Natuurlijk niet! Het cadeau is heel mooi. Maar ik heb iedereen mooi gefopt.

Papa wilde een cadeau hebben dat je hier niet kunt kopen. Ik denk dat het alleen in Nederland te koop is. Mama heeft aan oma gevraagd om het te kopen. Over heel veel nachtjes komt oma hierheen en dan neemt ze het mee.

Samen met mama heb ik van karton het cadeau nagemaakt. Mama heeft er met grote letters 'Bose' op geschreven. Uit het echte cadeau komt mooie muziek. Maar dit cadeau was nep. Er komt helemaal geen muziek uit. Toch hebben we het ingepakt als een echt cadeau. Papa dacht dat hij een mooi cadeau kreeg, maar toen was het van karton. Hij keek mooi op zijn neus. En ik moest er hard om lachen. Maar als hij echte cadeau krijgt, wordt hij denk ik wel blij.

Ik heb ook nog een mooie boekenlegger voor papa gemaakt. Die was wel echt. Ik heb er een sticker van een vliegtuig en een auto op geplakt. En er staat op: voor de allerliefste papa. Wat dat is hij wel. Nou ja, meestal dan.

's Morgens heb ik een liedje voor papa gezongen. Het heet Happy Birthday to You. Dat zingen we op school ook altijd. Na een tijdje dacht papa dat het liedje uit was, maar ik moest nog verder. Want dan zingen we ook altijd 'Sane Helwe Ye Gamiel'. Dat betekent precies hetzelfde, maar dan in het Arabisch. Dus ik zei tegen papa: No no, niet klaar, Sana Helwa nog. Dat waren wel een beetje veel talen door elkaar. Maar gelukkig begreep papa het. Want hij is niet alleen lief, maar ook best slim. 

Na het liedje gingen we dikke pannenkoeken eten. Met lekker veel stroop. Mama had ze gebakken. En ik had geholpen.

's Avonds kwam Lucy op mij passen. Dan konden papa en mama samen een avondje weg. Het was heel gezellig met Lucy.Maar eerst wilde ik niet dat zij mijn pyjama ging aandoen. Ik heb me verstopt in de tent. Na een tijde moest ik er echt uit van Lucy. Normaal is ze niet zo streng. Maar nu wel, omdat papa en mama er niet waren. Ze zong ook nog een liedje. Dat kende ik niet. Maar het was wel mooi. 

Papa's verjaardag was een heel leuke dag. Ik zou willen dat hij elke dag jarig is. 

Een groot geheim

Ik heb een geheim. Alleen mama weet het. Verder niemand. En dat moet zo blijven. In ieder geval tot maandag. Want dan is papa jarig.

Deze week was best druk. Samen met mama moest ik op zoek naar een cadeau. Papa had opgeschreven wat hij graag wilde hebben. Ik ben met mama naar de winkels gegaan om het cadeau te vinden. We moesten het stiekem doen, want papa mocht het niet weten. En toen we thuiskwamen, moesten we het cadeau verstoppen. Het ligt nu op een geheime plek. Papa kan het nooit vinden.

Papa wilde toch graag weten wat we gekocht hadden. Hij probeerde het eerst bij mama. Maar die zei niets. En bij mij probeerde hij ook. Maar mijn lippen zaten op slot. Hij is gewoon veel te nieuwsgierig.

Maandagmorgen begint papa's verjaardag. Hij wordt dan heel oud. Mama zegt dat hij al grijze haren en inhammen krijgt. Maar papa zegt dat het niet waar is. Soms draagt papa mij. Dan kijk ik goed naar zijn haren, maar ik heb nog nooit een grijze haar gezien. En wat inhammen zijn, weet ik eigenlijk niet.

We gingen het cadeau van papa ook inpakken. Dat moest gebeuren toen papa weg was. Hij moest vandaag even een boodschap doen. Toen heeft mama snel het cadeau gepakt uit onze schuilplaats. En uit de kast pakte ze de mand met papier. En toen hebben we het heel mooi ingepakt. Maandagmorgen mag papa het cadeau openmaken.

Morgen heb ik een drukke dag. Er moet nog van alles gebeuren voor de verjaardag. 's Avonds gaat papa een taart maken. Als ik nog tijd over heb, ga ik misschien wel een tekening voor hem maken. Dat doe ik dan in mijn tent. Zo blijft het een verrassing voor papa.

Ik vind het wel spannend. Soms wil ik het bijna verklappen. Maar dan doe ik het toch niet. Eigenlijk zou ik het willen opschrijven op mijn blog. Maar papa leest mijn blog ook. Want hij vindt het 'zoooo leuk geschreven', zegt hij dan. Dus ik kan het echt niet opschrijven.

We moeten gewoon wachten op maandag. Dan is het groot feest. Eindelijk mag ik het grote geheim dan verklappen. Maar tot die tijd blijven mijn lippen mooi op slot.