Gisteren heb ik weer in de tuin gespeeld. Dat was heel lang geleden. Eerst was het koud. En het regende veel. Toen was het niet fijn in de tuin. Maar nu is het lente. Ik heb in de zandbak gespeeld. En bloemen geplukt. Ik werd er blij van. Maar ik werd wel een beetje gestoord.
Het was vrijdagmiddag. Dat is eigenlijk net als zondag. Mensen gaan dan naar de kerk. Het is niet een echte kerk. Het heet een moskee. Ze gaan er elke dag heen. Maar op vrijdag gaan er extra veel mensen. Soms is het zo druk dat de mensen op straat moeten zitten. Ze zitten dan allemaal op een rijtje. Het lijkt net een school.
Ik denk dat de vloer in de moskee niet zo schoon is. Want de mensen nemen altijd een eigen kleed mee om op te zitten. Dan blijven ze mooi schoon.
Er is een meneer die hard schreeuwt door een luidspreker. Ik kan het zelfs in de zandbak horen. Dat is niet zo fijn. Soms praat de meneer even zachtjes, maar daarna direct weer heel hard. Hij schreeuwt van alles. Ik versta het niet. Maar hij wil wel dat iedereen het hoort. Het klinkt best lelijk. En het duurt heel lang.
Als de preek eindelijk is afgelopen, gaan de mensen naar huis. Ze lopen met hun kleedje onder hun arm over straat. Sommigen hebben een baard. Niet zo'n korte die papa soms heeft, maar juist een hele lange. En ze hebben een jurk aan.
Als ze thuis zijn, trekken ze weer gewone kleren aan. En dan kan ik eindelijk weer rustig verder spelen in mijn zandbak.
No comments:
Post a Comment