Mijn broek zakt af

Eindelijk is het zo ver. Na lang wachten hoef ik eindelijk geen luiers mee om.  Ik plas gewoon op de WC. Net als de grote mensen.

Mama had een slim plan bedacht. Op de deur van de WC hing een groot papier. Daar kon je stickers op plakken. Steeds als ik een plasje had gedaan mocht ik een sticker erop plakken. En toen het papier vol was, kreeg ik een cadeau.

Ik mocht het cadeau zelf uitzoeken. We gingen naar de winkel van de lieve oude meneer. Die is heel dichtbij. Het is een grote winkel met veel speelgoed. Er staan fietsen en auto’s voor kinderen. Daar rijd ik altijd even een rondje op. Ik wil graag zo’n fiets hebben. Maar dat was wel iets te groot dacht ik. Zo bijzonder is dat plassen op de WC nu ook weer niet. Ik heb een trein uitgekozen, met een rails en een brug. In Jordanie is geen echte trein. Maar in Nederland wel. Als ik met de trein speel, kan ik even aan Nederland denken.

Op school plas ik nu ook op de WC. Daar zijn de wc’s veel kleiner dan thuis. En de wasbak is veel lager. Daarom is het eigenlijk het fijnst om op school naar de WC te gaan.

Papa en mama zijn blij dat ik geen luier meer om hoef. Dat hebben ze al heel vaak  gezegd. Ik vind dat een beetje overdreven. Want het is wel handig, maar het heeft ook veel nadelen.

Het grootste nadeel is dat ze me nu wel honderd keer per dag op de WC zetten. Maar ik heb geen honderd plasjes per dag. De meeste keren is het dus helemaal voor niets. En als ik er weer af kom, moet ik ook nog eens mijn handen wassen. Het kost me een hoop tijd zo.

Het is ook lastig dat je soms je plas moet ophouden. Als je in de auto zit bijvoorbeeld. Of in de kerk. Soms zit er heel veel plas in mijn buik, maar dan mag het er niet uit.

En verder zakken al mijn broeken af. Als ik loop, zakken ze steeds een beetje lager. Ik moet ze steeds weer ophijsen. Met een luier om bleven ze veel fijner zitten. Ik hoop maar dat ik snel groei. Dan zullen mijn broeken nooit meer afzakken.