Papa heeft gebeld

Papa heeft gebeld. Hij is nu in Jordanie. Ik heb even met hem gepraat en het was heel leuk om zijn stem te horen. Daar word ik blij van. En daarna heeft hij nog heel lang met mama doorgepraat. Ik heb natuurlijk wel goed meegeluisterd. Want ik wil graag weten wat ze allemaal bespreken.

Uit papa’s verhalen begrijp ik dat hij het heel leuk vindt in Jordanie. Hij is heel druk om allerlei belangrijke mensen te spreken. Introductie heet dat. Door al die introducties weet hij straks precies wat hij moet doen als hij zijn werk begint. Gisteren had hij een vergadering met iemand van de Amerikaanse ambassade. En ook met een groep mensen van andere NGOs. Dat is wel een beetje een moeilijk woord, maar ik hoor het vaak, dus ik schrijf het maar gewoon op. En vanmorgen had hij weer een vergadering. Nu met iemand van de Zwitserse ambassade. Hij krijgt namelijk geld van deze ambassade om de vluchtelingen uit Syrie te helpen.  

En papa vertelde dat hij op zoek naar een huis voor ons. Nou ja, ik zeg huis, maar ik moet eigenlijk zeggen flat. De flats die hij heeft gezien zijn heel mooi. Ik heb gehoord dat ik daar een eigen kamer krijg. En er is ook een echt bad waar ik in kan. In Dordrecht hadden we alleen maar een piepkleine douche. Soms moest ik zelfs in de wasbak. Dus ik ga er wel op vooruit.

Tijdens het telefoongesprek vertelde papa ook dat hij nieuw bed voor mij gaat kopen. Bij de Ikea. Nee, niet die in Barendrecht maar gewoon in Amman. Er is daar een hele grote Ikea en ze verkopen er heel veel kinderbedjes. En ook die beroemde kinderstoel. Helaas ook hier met zo’n tuigje, zodat ik er niet uit kan. Dat is wel vervelend. Maar ik ben wel blij dat ik straks in een mooi bedje kan slapen.

Papa heeft ook wat foto’s gemaakt van Amman. De mooiste staat hierboven. Ergens in deze grote stad kom ik straks te wonen. Spannend he?

Toen papa klaar was met praten probeerde hij mij nog ‘doei’ te laten zeggen voor de telefoon. Hij probeerde het wel 3 keer. Ik kan dat heus wel, maar ik had er geen zin in. Ik doe dat alleen wanneer het mij uitkomt. In principe doe ik niets op commando... ik werk niet in het circus!

Alles Verdwenen

Deze blog komt uit Streefkerk. Daar woon ik tijdelijk bij opa en oma. Ons huis in Dordrecht is helemaal leeg. Afgelopen zaterdag was de grote verhuisdag. Er kwamen veel mensen helpen met sjouwen. Mijn hulp was niet noodzakelijk en daarom ben ik maar gaan spelen bij de buren.

Toen alles klaar was ben ik nog even teruggegaan. Het huis was helemaal leeg en het klonk erg hol. Ik heb alle kamers nog even bekeken. Het was een raar gezicht. Mijn eigen kamer vooral. M'n bed stond er niet meer, de apen waren weg en de olifant in de vensterbank was ook vertrokken.

Na een laatste inspectie ben ik naar opa en oma gegaan. Daar kan ik gelukkig wel spelen. En ineens doken daar ook mijn apen en de olifant weer op. Die houd ik mooi bij me, want we hebben inmiddels een hele geschiedenis samen.

Kamperen

Lieve mensen,

M'n eigen bed staat hier nog in huis. Nog net, zeg maar. Want ons huis is bijna leeg. Allemaal naar de kringloopwinkel. Of naar de stort. En ook naar mensen van marktplaats.

Nog even en dan verhuizen we naar Streefkerk. Daar ben ik wel bekend, want ik heb elke twee weken een afspraak met oma. Dan ga ik bij haar spelen. Maar nu gaan we daar een tijdje logeren. Opa en oma vinden dat wel leuk. Dan kunnen ze veel met mij spelen en knuffelen.

Straks gaan we verhuizen naar een ander land. Dan zal ik opa en oma niet zo vaak meer zien. Best jammer, want ze zijn heel lief en maken altijd grapjes met mij. Dan moet ik lachen. Tot ik het weer genoeg vind natuurlijk.

We gaan verhuizen naar Jordanië. Ik denk dat ik daar nog niet eerder ben geweest. Ik heb er zin in om naar Jordanië te gaan. Nieuwe dingen vind ik leuk. Veel lieve mensen hier in Nederland kan ik dan niet meer zien. Dat is een beetje verdrietig. Ik heb veel vriendjes en vriendinnetjes. Papa zegt dat ik ze dan nog wel op de computer kan zien. Maar dat is natuurlijk niet echt.

Ons huis in Dordrecht wordt van iemand anders. Er komt hier een nieuwe mevrouw wonen. Die brengt haar eigen spulletjes mee. En daarom zijn bijna al onze spullen weg. Het is wel een beetje behelpen nu. Het lijkt een beetje op kamperen zeg maar. Ik heb geen cd-speler meer. Dus ik kan niet meer naar ''k Zag 2 beren' luisteren. Maar gelukkig is er nog wel papa's laptop. Die gebruik ik om naar Nijntje te kijken. Er is ook geen bank meer om op te klimmen. Er ligt nu een matras in de kamer om op te spelen.

Elke avond zet mama mijn apen op een rijtje op het matras. Zodat ik ze 's morgens er weer met een zwaai vanaf kan gooien.