Je moet het niet dwingen

Het gaat goed met mijn leven hier in Jordanië. De mensen zijn heel aardig voor mij en ik kan al heel goed met de lego spelen. En op school gaat het ook prima. Maar met dat ik dacht dat het hier best goed gaat, kwam mama met een nieuw idee. En daar werd ik niet zo blij van.

Mama wilde mij gaan leren om op het potje te plassen. Samen met papa had ze zo'n zachtblauw potje gekocht. Er zat een deksel op en een sticker waarop stond dat hij in Turkije gemaakt was. Nu heb ik op zich niets tegen Turkije, maar wel tegen hun potjes. De kanten waren heel scherp. Steeds als ik er op ging zitten, deed het pijn aan mijn benen. Dan sprong ik er snel weer af.

Daarna hebben papa en mama een ander potje gekocht. Deze was niet recht en de randen waren niet scherp. Gelukkig zat dit potje wel lekkerder. Maar ik vind het toch vrij zinloos. Jarenlang gebruik ik een luier en dat gaat prima. En ineens moet dat dan veranderen. Ik moest wel tien keer per dag op het potje gaan zitten. En dan dachten papa en mama dat ik op commando zou gaan plassen. Ik zou wel gek zijn.

Het voordeel was dat ze wel altijd leuke verhalen gingen voorlezen als ik op het potje zat. Een was van Bobbi die ook op het potje ging. Die gehoorzaamde zijn papa en mama natuurlijk wel en plaste altijd keurig in het potje. Maar ik ben geen beer en ik heet ook geen Bobbi. Als het verhaal uit was, sprong ik gewoon weer op.

Mama heeft mij ook onderbroeken gegeven. Als ik die aan had, kreeg ik geen luier om. Het waren mooie onderbroeken, met gele en blauwe strepen. Maar als je dan plast, komt je hele broek eronder te zitten. Ik snap echt niet waarom ik niet gewoon een luier aan mocht. Zo duur zijn ze toch ook weer niet?

Omdat ik geen luier om had, heb ik een paar keer mijn broek volgeplast. En soms kwam het ook op de vloer. Dat is natuurlijk wel vervelend. Toen ik pas weer een keer moest, ben ik in het keukenkastje gekropen. Ik vroeg aan papa om het deurtje dicht te doen en toen heb ik daar even op m'n gemak alles laten gaan. Heerlijk was dat.

Vandaag heb ik toch weer een luier gekregen van mama. En ik ben niet meer op het potje gegaan. Ze zei tegen papa dat ze voorlopig even stopt met proberen. 'Want je moet het niet dwingen', zei ze erbij. En daar ben ik het helemaal mee eens.