 |
| Zo een, maar dan eentje die niet blaft. |
Toen papa weer thuiskwam, had hij een St. Bernard hond meegenomen. Zo een die in Zwitserland wordt gebruikt om mensen in nood te helpen. Hij blaft niet, maar verder is hij echt. Als ik niet kan slapen, mag deze hond bij mij in bed. Hij heeft heel lieve ogen en voelt lekker zacht.
Nu papa terug is, kan ik weer mezelf zijn. De laatste tijd vind ik dat 7 uur veel te vroeg is om naar bed te gaan. Het is voor mijn ontwikkeling beter als papa of mama nog een tijdje doorgaat met voorlezen. Pas heb ik een paar nieuwe boeken gekregen. Het ene gaat over een aap die zijn moeder kwijt is. Het tweede boek gaat over een giraf die eigenlijk niet kan dansen. Alle andere dieren lachen hem uit. En dan ontdekt hij ineens dat hij toch wel kan dansen. Deze boeken zijn heel leerzaam en daarom wil ik ze graag nog eens lezen. Maar dan moet ik ineens toch naar bed. Veel te vroeg voor mijn leeftijd.
Ik protesteer regelmatig tegen dit strenge regime. Maar helaas wordt de stem van kinderen nauwelijks gehoord. Papa en mama doen wat ze zelf willen. Als ik in bed lig, gebruik ik het eerste half uur om duidelijk te maken dat dit niet eerlijk is. Ik roep dan steeds: 'slapen klaar'. Dat betekent dat ik helemaal niet wil slapen. Soms komt papa of mama even kijken, maar helaas mag ik dan niet uit bed. Integendeel, ze vertellen me heel streng dat ik moet gaan slapen. Soms gooi ik uit pure frustratie mijn speen een eind weg. Maar dat lost ook niets op.
Al met al is het geen makkelijk bestaan. Niemand begrijpt waarom zeven uur gewoon te vroeg is voor mij. Gelukkig is er dan de hond uit Zwitserland. Tegen hem kan ik alles vertellen. En al praat hij niet terug, toch begrijpt hij me. Ook mijn aap blijft altijd geduldig luisteren. Meestal val ik na een half uur toch in slaap. De volgende morgen ben het dan meestal weer vergeten en begin ik opgewekt aan een nieuwe dag.
Lieve Botros, Wij genieten van je verhalen. Fijn dat je papa weer terug is. Wij zijn het helemaal met je eens, dat valt zeker niet mee met zo'n strenge vader en moeder, gelukkig heb je je hond uit Zwitserland. Wij kunnen erover meepraten, geef het maar op die protesten want veel zal het niet helpen, zonde van al die energie die je nog hebt om zeven uur! Wij zingen onszelf tegenwoordig in slaap of vertellen onszelf originele verhalen, maar als jij ook 3 of 4 bent kan je dat vast ook! Eigenlijk is dat ook veel gezelliger en leuker voor je vader en moeder! Veel leesplezier! Liefs van S en N uit Lelystad
ReplyDeleteP.S. Als je wat beter kan praten moet je hele ingewikkelde vragen gaan stellen over het leven net voor het bedtijd is, dat doen wij ook af en toe en dat werkte een paar keer..tot ze ons doorkregen!
Hallo lieve Aron. Ja, ik dacht al: waar blijft de volgende blog nou? Is Aron misschien in slaap gevallen? Maar ik begrijp nu dat slapen niet je favoriete bezigheid is. In ieder geval niet als het moet. Maar áls je dan eenmaal slaapt is het ook wel weer heerlijk. Ik lees mezelf altijd in slaap. Als m'n ogen dan bijna dichtvallen leg ik snel m'n boek op het nachtkastje. Of oma haalt het stiekem weg als ze merkt dat ik in slaap gevallen ben. Maar ja, jij kan nog niet lezen. Misschien werkt een boek met plaatjes ook wel. Vraag eens aan mama of papa of je een boekje mee naar bed mag nemen. Dan wordt naar bed gaan vast een feest!
ReplyDeleteLieve groeten van je opa uit Streefkerk.
Hi Aron,
ReplyDeleteA friend once told me: early to bed and early to rise, makes you healthy, wealthy and wise. I didn't listen quite well to her, but I think in a way it's true! But OK, time limits change during lifetime, nothing wrong with that!
Bye bye, big little boy ;-)