Mama heeft twee keer per week les van een oude mevrouw. In het begin kwam zij altijd hier thuis lesgeven, maar nu gaat mama ergens anders heen. De lerares heeft bruin haar. Ze draagt een grote zwarte bril met dikke glazen. Achterop haar hoofd heeft zij een knot en ik denk eigenlijk dat ze een beetje gierig is. Mama moet haar elke keer geld betalen voor de les.
Het is heel goed dat mama Arabisch leert. Want op straat praat iedereen Arabisch. En het is natuurlijk wel handig als je weet waar ze het over hebben. Ik versta het zelf ook al een beetje, want ik leer het op school. Ik speel vaak met Karim en Dana en zij praten altijd in het Arabisch tegen mij. Soms snap ik het niet gelijk, maar dan helpt juf Lima meestal wel even en dan begrijp ik het toch.
Als mensen in het Arabisch tegen elkaar praten, doen ze dat meestal heel hard. En het lijkt dan net of ze ruzie hebben met elkaar. Maar dat is niet zo, ze houden er gewoon van om een beetje te schreeuwen. Abu Mona praat altijd tegen mij in het Arabisch. Dan zegt hij 'ween Abu Mona?' Dat betekent: 'Waar is Abu Mona?' Ik vind dat best raar. Hij staat recht voor me en dan vraagt hij waar hij is. Nou ja, ik wijs toch altijd maar even naar hem want daar wordt hij altijd heel blij van. En dan ben ik ook weer blij.
Papa kan best goed Arabisch praten. Toen hij nog jong was heeft hij het geleerd in het land Egypte. En nu komt dat goed van pas. Iedere dag hoor ik hoe hij met de mensen op straat praat. Het klinkt niet helemaal hetzelfde als bij de andere mensen, maar ze begrijpen hem wel. En ze vinden het altijd heel leuk dat hij in het Arabisch tegen hen praat. Soms zien mensen er een beetje boos uit, maar als papa dan iets zegt, worden ze gelijk een beetje aardiger.
Op school praten we Engels en Arabisch door elkaar. Juf Lima praat altijd Engels en juf Rana praat Arabisch. Soms raak ik ervan in de war. De ene zegt dan 's morgens 'Hi Aron, how are you?' en de ander zegt 'Keefak ya habibi Aron?' Ik snap niet waarom ze niet gewoon in een taal praten. Met papa en mama praat ik in ieder geval gewoon Nederlands want dat is lekker makkelijk. Heel soms willen papa en mama iets zeggen dat ik niet mag horen en dan zeggen ze iets in het Engels tegen elkaar. Vroeger werkte dat, maar inmiddels begrijp ik ook het Engels. Maar dan zeg ik natuurlijk niet tegen ze.
Als mensen hier weggaan, zeggen ze 'ma salama' tegen elkaar. Dat betekent 'met vrede'. In het Nederlands zeg je het niet zo, maar het is wel heel mooi. En als iemand 'met vrede' tegen papa zegt, antwoordt hij altijd 'met duizend keer vrede'. Ik weet niet goed waarom hij zo veel vrede toewenst. Hij zou ook 'honderd keer vrede' kunnen zeggen, maar dat doet hij niet.
Alles bij elkaar is het best ingewikkeld met al die talen door elkaar heen. Het zou gemakkelijker zijn als we bijvoorbeeld allemaal Arabisch praten. Daar wordt iedereen beter van: mama omdat ze dan de mensen in het land goed begrijpt, papa omdat hij dan de mensen een beetje aardiger kan maken en ik omdat ik dan maar een taal hoe hoef te leren in plaats van drie. En ook voor mama's lerares omdat ze dan veel geld kan verdienen aan alle mensen die Arabisch willen leren. Maar ja, als ik dan een keer op bezoek ga bij opa en oma, kunnen ze mij niet verstaan. Dat zou natuurlijk verschrikkelijk zijn. Dus dan houden we toch maar zoals het nu is.
Ik hoop dat ik heel snel alle drie de talen goed kan spreken. Papa zegt dat dit voor kinderen heel gemakkelijk is. Ik vind dat hij er wat te luchtig over doet. Alsof ik het zomaar even uit m'n mouw schud. Het heeft hem jaren gekost. Maar misschien kan ik het straks wel beter dan hij. Dat zal nog wel even duren, maar ik blijf in ieder geval goed m'n best doen.
Met honderd keer vrede.
Poeh Aron, wat ben ik blij dat jij ook gewoon Nederlands leert. 'k Moet er niet aan denken dat ik je niet kan verstaan als je straks met Papa en Mama op verlof komt. Nou ja, knuffelen kunnen we in ieder geval wel, ook zonder woorden. Enne... met 1000 x vrede. je Opa.
ReplyDelete