Schapen, eenden en Mickey Mouse

Deze blog schrijf ik vanuit het huis van opa en oma. Ik ben even in Nederland, want ik was jarig en dat wilde ik graag vieren met mijn familie. Papa en mama hebben verteld dat ik twee jaar geleden in dit land ben geboren. Ik kan me er weinig van herinneren, maar een bezoek aan mijn thuisland is een hele belevenis.

Vind je het niet koud hier?, vraagt iedereen. Dat is zo'n rare grote-mensenvraag. Want in elke kamer staat een verwarming aan en in mijn bed ligt een enorm dikke deken. Ik heb het heerlijk warm.

Wat ook een beetje raar is, is dat mensen steeds moeten lachen als ik 'thank you' zeg. Ik heb op school geleerd dat ik dat moet zeggen als ik iets krijg. Dan doe ik dat netjes en dan gaat iedereen erom lachen....

Op mijn verjaardag gingen we taart eten. Hij zag er wel anders uit dan de taarten bij ons Jordanië, maar hij smaakte toch goed. Er zat iets wits op en het was heel lekker. Papa vertelde dat het slagroom heet. Het is best jammer dat ze in Jordanie geen slagroom maken.

Pas ging ik wandelen in het weiland. Toen heb ik heel veel schapen gezien. Ze waren een beetje dikker dan de schapen in Jordanië. Ze stonden niet op een berg, maar op een plat stuk land en het gras was niet bruin maar groen. Er zwommen ook eenden in een weg van water. Die had ik alleen nog maar op plaatjes gezien. Maar nu weet ik dat ze heel hard kwaken en ze kunnen ook vliegen. Dat lijkt een beetje op een vliegtuig. Eerst gaan ze heel hard vooruit en dan gaan ze langzaam omhoog. Maar in een eend kun je niet zitten, in een vliegtuig wel.

Ik ben hier gekomen met het vliegtuig. Het was een lange reis, maar ik had gelukkig veel speelgoed bij me. En ik mocht wel twee filmpjes van Mickey Mouse kijken. We kregen ook gratis eten van een mevrouw in een rood pakje. Het was niet zomaar 1 bord waar het eten op lag, maar alles zat in losse bakjes met een deksel waar je doorheen kon kijken. Het lekkerst vond ik het broodje. Later kreeg ik er nog een extra van die mevrouw. En er was ook sinaasappelsap.

Toen we waren aangekomen in Nederland, gingen we eerst onze koffers ophalen. Papa stapelde ze op een karretje en ik mocht er bovenop zitten. Daarna gingen we een deur door en toen zag ik ineens opa en oma. Het was heel leuk dat ik ze nu eindelijk weer in het echt kon zien. En Mattanja was er ook. Ik kreeg van hem een mooie vlag met een sticker. Van de ene oma kreeg ik een knuffelaap en van de andere een ballon met Mickey Mouse erop.

Het is erg leuk om hier in Nederland te zijn. Ik heb gespeeld met Mattanja en met heel veel andere kinderen. En opa en oma lezen heel vaak verhaaltjes voor. Ik heb ook veel cadeautjes gekregen. Ik hoop maar dat ze allemaal in mijn koffer passen.

Over een paar dagen ga ik weer terug naar Jordanië. Daar heb ik wel zin in, want ik wil graag weer in mijn eigen tent spelen. En ik wil praten met Abu Mona. En ik wil ook weer naar school. Volgende week ga ik daar weer naartoe. Ik heb er zin in, want dan mag ik de Mickey Mouse sokken aan die ik samen met papa heb gekocht.

Een lange reis

Vandaag ben ik heel vroeg opgestaan. Buiten was het nog donker. En ik was eigenlijk ook nog een beetje moe, maar ik kon echt niet langer blijven liggen. Want vandaag ging ik naar opa en oma. En die wonen heel ver weg.

Gisteren had ik samen met mama mijn koffer al ingepakt. Mijn kleren gingen in een grote koffer en de gele aap mocht er ook bij. En ook nog een pakje appelsap voor onderweg. Papa en mama deden hun kleren er ook bij. En we hebben er ook heel veel cadeautjes bij gedaan.

We gingen met de auto naar het vliegveld. Ahmed de chauffeur lag denk ik nog te slapen, want het was nu een andere meneer. Hij heette Mohamed en hij gaf mij netjes een hand toen ik instapte. Op het vliegveld deed papa alle koffers op een karretje en toen gingen we naar binnen. Daar gaf papa de koffers aan een meneer in een mooi pak. Toen moesten we nog onze paspoorten laten zien aan een andere meneer en daarna waren we ineens bij het vliegtuig.

Het vliegtuig was heel groot en toen we de trap op liepen, was het best een hoop lawaai. Ik vond het een beetje eng want ik had nog nooit een vliegtuig van zo dichtbij gezien. Ik heb thuis een vliegtuig bij mijn speelgoed maar dat is veel kleiner en maakt niet zo'n lawaai.

Toen we binnenkwamen zei een mevrouw op welk stoel ik mocht gaan zitten. Papa en mama zaten naast mij. Na een tijdje ging het vliegtuig nog veel meer lawaai maken en gingen we heel hard rijden. Mijn rug werd zo in de stoel gedrukt en even later waren we in de lucht.

Daarna mocht ik naar een filmpje van Mickey Mouse kijken en toen het klaar was kwam er een meneer langs met een karretje die mij eten gaf. Het waren pannenkoeken en broodjes en sinaasappelsap. Het was heel erg lekker, alleen gooide ik per ongeluk het sinaasappelsap over mama's kleren. Dat was heel jammer, want toen kon ik alleen nog maar water drinken.

Opa en oma wonen heel ver weg want de reis duurde verschrikkelijk lang. Gelukkig mocht ik onderweg ook nog kleien en kleuren en stickers plakken. Het waren stickers van auto's en vliegtuigen in allerlei kleuren. Ik heb er een paar op een papier geplakt en ook een paar op de stoel. Als het vliegtuig straks weer teruggaat naar Jordanië zit er misschien wel een ander jongetje op mijn stoel en dan kan hij mooi naar mijn stickers kijken.

Toen ging het vliegtuig weer landen. Mijn oren deden eerst een beetje zeer, maar dat ging al snel over. Na een tijdje stond het vliegtuig ineens stil en ging de deur open. Ik dacht dat opa en oma buiten zouden staan te wachten, maar dat was niet zo. We moesten eerst nog vreselijk ver lopen. We kwamen in een grote kamers waar allemaal koffers aan het ronddraaien waren. Papa legde onze koffers op een karretje en ik mocht er bovenop zitten. We gingen een hoekje om en toen ging er een deur open en zag ik ineens opa en oma. En ik zag ook mijn grote vriend Matthanja! Dat was een enorme verrassing. Hij mocht naast mij op de koffers gaan zitten en ik kreeg van hem een ballon van Mickey Mouse. En van oma kreeg ik een heel lieve aap in een tasje. Dat waren heel leuke cadeaus.

Het was een erg lange reis en ik moest er heel vroeg voor opstaan. Maar toen ik opa en oma en Matthanja zag, was ik dat allemaal vergeten. Ik was heel blij hen weer te zien. Voor hen reis ik gerust de hele wereld rond.

Vannacht ga ik slapen bij oma en morgen komt er visite. Want morgen is een heel bijzondere dag. Maar daar vertel ik morgen wel meer over. Ik ben nu gewoon te moe om het nog te vertellen.

Een drukke week

Deze week heb ik het vreselijk druk gehad. Mama was in Afrika. Papa en ik moesten samen het huishouden doen en voor onszelf zorgen. Dat kunnen we best, maar het was wel een hoop werk.

Om te beginnen ben ik elke dag van de week naar school gegaan. Normaal ga ik maar drie dagen per week, maar nu waren het er vijf. Papa ging me steeds wegbrengen met de auto en daarna ging hij naar zijn werk. Aan het begin van de middag kwam hij me weer ophalen en gingen we naar huis. Papa moest eigenlijk werken, dus als ik 's middags ging slapen, ging hij achter z'n computer zitten. Ik heb deze week maar extra lang geslapen, zodat papa genoeg tijd had om te werken. Soms werd ik wel eerder wakker, maar dan speelde ik gewoon nog even met mijn hond of een van de apen. Dan kon papa mooi zijn werk afmaken.

's Avonds moesten we natuurlijk eten koken. Ik ging dan meestal op het aanrecht zitten, om te kijken hoe papa dat deed. Soms wilde ik hem helpen met groente snijden, maar dat mocht niet van hem, dus dat moest hij allemaal alleen doen.

We hebben niet elke dag gekookt. Een dag hebben we patat in de frituurpan gegooid en dat was echt superlekker. Een andere dag hebben we pizza gegeten. Dat vind ik het allerlekkerste eten dat er bestaat.

Iedere dag gingen we na het eten nog even mijn boterhammen voor de volgende dag klaarmaken. Ik heb geholpen met boter smeren. Iedere dag vertelde ik aan papa dat ik er pindakaas op wou, maar soms deed hij toch iets anders. 'Want je kan niet elke dag hetzelfde eten', zei hij dan. Dat is enorm raar, want ik eet ook elke dag boterhammen. Ik heb er maar geen punt van gemaakt, want we hadden het al zo druk deze week.

En er moest nog veel meer gebeuren. We zijn naar de kerk geweest, ik moest bijpraten met Abu Mona, we hebben boodschappen gedaan, de was opgehangen, we hebben mensen op bezoek gehad en ik ben nog gaan spelen bij de buren. En iedere dag gingen we ook even met mama praten op de computer. Haar stem was niet altijd heel duidelijk. Soms zei ze 'Ho - o - o -i A-a-a-a-a-ro- o-o-o-n. En soms zei ze ineens helemaal niets meer. Dan ging papa weer overnieuw bellen.

Mama heeft ook een filmpje gestuurd van twee giraffen. Het was een baby giraffe met zijn mama. Dat filmpje heb ik iedere dag ongeveer 50 keer bekeken. Ik ken  het nu helemaal uit m'n hoofd, maar het blijft mooi. En daar was ik dus ook druk mee.

Toen er iemand op bezoek kwam, heb ik een doos met puzzels gekregen, van een nijlpaard, een schildpad en een giraffe (maar papa zegt dat het een zebra is). Het heeft me heel veel tijd gekost om te leren hoe ik deze puzzel kan maken. Iedere morgen als ik opstond rende ik naar mijn tafeltje om het weer te proberen. En nu, aan eind van deze week, is het gelukt! Ik kan alle dieren zelf maken en hoef papa niet meer te vragen om me te helpen. Zo kun je heel wat bereiken in een week.

Morgen ga ik weer naar school. Papa heeft gezegd dat hij me gaat wegbrengen, maar mama komt me ophalen. Dat vind ik erg leuk. Iedere dag heb ik wel even aan papa gevraagd hoe lang het nog duurde voordat mama zou terugkomen. Vanavond zei hij dat het nog maar 1 nachtje is. Gelukkig maar. Als ik haar zie ga ik haar een grote knuffel geven, want ik heb haar wel gemist. Maar het was ook een leuke week want samen met papa heb ik een hoop meegemaakt. Hij had het wel druk omdat mama er niet was, maar gelukkig had hij mij. Ik heb hem met heel veel dingen goed geholpen. Daarom is hij niet zo moe als mama straks thuiskomt.

Een heel belangrijk woord

Ik kan steeds meer praten. Eerst wist ik nog niet zo goed hoe ik iets moest zeggen. Maar nu lukt het steeds beter. Korte woorden zijn makkelijk. Maar ik kan ook lange woorden zeggen. Bijvoorbeeld 'pindakaas', en 'tandpasta' en 'caterpillar'. Dat laatste woord staat in een boek over een rups die overal gaatjes in eet. Het is niet zo'n heel belangrijk woord.

Er zijn woorden die je een keer hoort, maar daarna weer vergeet. Deze woorden heb je eigenlijk helemaal niet nodig. Andere woorden vind ik een beetje overdreven. Volgens papa en mama is het belangrijk om 'alstublieft' te zeggen. Maar ik snap niet goed waarom. Dus ik zeg het niet.

Andere woorden zijn wel belangrijk. 'Eten' bijvoorbeeld. Als ik trek krijg, roep ik dat woord een paar keer en dan komt er vanzelf eten.

Een ander woord is 'mooi'. Je kunt dat voor heel veel dingen gebruiken. En als je het zegt, moeten mensen altijd een beetje lachen. Ik zeg het als iemand nieuwe kleren aan heeft. Of als iemand naar de kapper is geweest. Ik zeg het ook als ik een cadeautje krijg van iemand. Het werkt altijd heel goed: je zegt 'mooi' en iedereen vind je direct heel leuk.

Er is 1 woord dat volgens mij het allerbelangrijkste woord in de hele wereld is. Het is een klein woord en heel makkelijk uit te spreken. Je kunt er veel mee zeggen en veel mee bereiken.

Dit woord kun je bij elke gelegenheid gebruiken. Het is enorm belangrijk dat alle kinderen dit woord op jonge leeftijd leren.

Dit woord helpt een kind als ik om op te komen voor mezelf; om me niet te laten onderdrukken door de grote mensen! Het zet een streep onder mijn eigenwaarde!! Het trekt een grens waar anderen die schromeloos overschrijden.

Het is van belang om dit woord met passie en overgave uit te spreken.

Als je als klein kind wilt overleven in deze grote wereld;
als je strijdt voor vrijheid en gelijkheid van het individu;
als je wilt opkomen voor de rechten van het jonge kind;

kortom, als je echt iets wilt betekenen in het leven;

zeg dan minstens honderd keer per dag:

NEE!!!

Met vriendelijke groet,

Aron Visser (al bijna 2)

Het is een beetje stil

Vanmorgen werd ik wakker en ik wist dat er iets aan de hand was. Mama had gisteren al verteld dat het zou gebeuren: mama is weg. Heel ver weg. Ze is met het vliegtuig gegaan. Gisterenavond legde ze me nog op bed en nu ineens was ze er niet meer.

Toen ik wakker werd, riep ik heel hard 'mama!!', maar dat was een beetje dom van mij. Want dat kan mama vast niet horen zo ver weg. Papa kwam me halen. En hij zei wat hij gisteren ook al honderd keer had gezegd: mama is weg. Toen ben ik maar even bij papa in bed gaan liggen. Het was wel een beetje raar dat mama er niet was. Het bed is eigenlijk veel te groot voor papa en mij.

Na een tijdje gingen we ontbijten. Ik hoefde niet in de kinderstoel, maar mocht op mijn kleurstoel zitten. Papa gaf mij eerst koekjes en hij ging zelf koffie drinken. Toen kwam er ineens een berichtje van mama binnen. Ze was in Dubai. Dat is ook best ver weg, maar nog niet zo ver als waar ze naar toe ging. Ze was halverwege zeg maar. Omdat de reis zo lang duurde, ging het vliegtuig even stoppen onderweg. Dat doen we ook als we lang met de auto onderweg zijn. Dan gaan we even lopen en koffie drinken. Mama stuurde een foto uit Dubai. Op de foto zag je mama en een kopje koffie. Ze zag er een beetje moe uit. Dat kwam natuurlijk omdat ze al zo lang op reis was geweest.

Ik vind het een beetje jammer dat mama weg is. Maar het is ook leuk. Want nu ben ik samen met papa en kunnen we echte mannen dingen doen. Ik denk dat we veel patat en pizza gaan eten deze week. En als ik iets graag wil, lukt dat bij papa meestal iets beter dan bij mama. Bij mama heeft het niet zo veel zin om erom te blijven vragen. Bij papa werkt dat soms best goed.

Na het eten gingen we in de auto. Ik mocht mijn nieuwe winterjas aan, want het was heel koud. En het regende ook een beetje. Maar we gingen toch naar buiten want er was een voetbalwedstrijd. En echte mannen houden van voetbal. Toen we bij de voetbalclub aankwamen, zag ik heel veel mensen die ik wel ken. Ahmed de chauffeur was er. En Steve met zijn zere arm. En Suhaib die een beetje Nederlands spreekt. En Khalil die altijd grapjes maakt. Ze zagen er wel anders uit dan normaal. Want ze waren aan het voetballen tegen een ander team en hadden echte voetbalkleren aan. Ze waren niet zo goed, want het andere team maakte allemaal doelpunten. Maar ze werden er niet verdrietig om. En ze bleven proberen om zelf ook een doelpunt te maken. Maar dat lukte niet. Ik heb vanaf de zijkant gekeken. De regen was weg, maar het waaide best heel erg. Ik was blij dat ik mijn winterjas aan had. Ik vond het een beetje zielig voor Ahmed, want hij had alleen maar een shirt en een korte broek aan. En hij is ook heel dun. Hij had het vast een beetje koud.

Daarna zijn we weer naar huis gegaan. Ik ging met de auto's spelen. En we hebben samen de apen op mijn touwladder gezet. En papa ging eten maken, want vanavond komt er visite. Ik heb geholpen om het eten klaar te maken. Vroeger maakten mannen geen eten. Toen deden alleen vrouwen dat. Maar wij zijn moderne mannen en wij kunnen het heel goed. Wij kunnen prima voor onszelf zorgen. Mama komt over een week weer terug. Het gaat best goed komen hier met papa en mij. Maar een beetje stil is het wel...

Een grote rivier

Toen ik vanmorgen wakker werd was het nog een beetje donker buiten. Dat kwam niet omdat het nog vroeg was. De lucht was nog donker omdat er zwarte wolken hingen.Het zag er niet zo mooi uit. Een blauwe lucht en zon is veel mooier.

Bij het ontbijt deed papa zelfs het licht aan in de keuken. Want de wolken werden steeds zwarter. En toen ik mijn schoenen aan deed om naar school te gaan, begon het ineens te regenen. Nu heeft het hier al eerder geregend, maar deze keer was anders. De druppels waren heel groot. En het waren er super veel. Ze maakten een hoop lawaai tegen het raam. En na een tijdje werden het zelfs weten witte bolletjes. Dat heet hagel. De hagel klopte heel hard tegen de ruiten.

Maar ik moest natuurlijk wel naar school. Want juf Lima wacht op mij. En ik wil met met Ali en Yousef spelen. Daarom ging mama mij wegbrengen met de auto. Toen we uit de garage reden, lag er een grote plas op straat. Andere auto's reden erdoorheen en het water spatte heel hoog op.  Mama reed er ook gewoon doorheen en door het raam zag ik het water wegspuiten.

Toen we onderweg waren ging het zelfs nog harder regenen. Het was een enorm lawaai op het dak van de auto. En de ruitenwissers gingen heel hard heen en weer, maar het raam werd nooit echt droog. Mama moest heel goed uitkijken. We hadden deze keer geen liedjes aan in de auto, want mama moest steeds op de weg letten. Toen we bij een stoplicht onderaan de heuvel kwamen, zag je de weg niet eens. Overal was water. Het was net een grote rivier.

Na het stoplicht ging de weg weer omhoog, en toen kon je de weg weer zien. Daarna waren we al snel op school. Heel veel kinderen waren er nog niet. En de baas van de school, miss Hanan, ook niet. Want de auto's konden niet snel rijden. Gelukkig was miss Lima er wel. In de school was het gelukkig droog. Vandaag konden we niet buiten spelen natuurlijk, maar binnen was het ook leuk.

Mama is daarna weer doorgereden naar haar werk. Later vertelde ze dat er wel 2 uur over had gedaan, terwijl je er normaal maar twee liedjes op de CD over doet. Gelukkig kwam ze toen toch veilig aan op school. Heel veel andere auto's kregen ongelukken. Of ze gingen gewoon wegdrijven. Bij mama's kantoor was een tunnel waar auto's onderdoor rijden, maar die was helemaal volgelopen. En een auto in de tunnel stond helemaal vol met water. De chauffeur moest zwemmend naar buiten.

Na een tijdje is het toch weer droog geworden. Papa zei dat het morgen misschien weer gaat regenen. Ik hoop maar dat het iets minder is dan vandaag. Want een donker huis is niet zo gezellig. En geen liedjes in de auto ook niet.