Op het politiebureau

Vandaag had ik een drukke dag. Ik moest op pad om mijn verblijfsvergunning op te halen. Eerder was ik daar ook al een dag lang druk mee. Toen moesten we naar heel veel verschillende gebouwen. We waren begonnen bij een minister en eindigden op het politiebureau. En we zijn ook nog bij een ziekenhuis langs geweest om bloed te prikken. Maar vandaag zouden we alleen naar een politiebureau gaan.

Ik had gedacht dat het zo geregeld zou zijn. Maar het duurde toch een stuk langer dan ik had gedacht. Vroeg in de morgen reed ik met papa, mama en Ali (dat is mijn chauffeur) naar het politiebureau. Dat is een groot grijs gebouw. Aan de voorkant stond een man met een groot geweer op zijn buik. Hij keek niet zo vriendelijk, maar we mochten toch naar binnen. Ik denk dat de politie in Jordanie een beetje arm is, want hun gebouw ziet er niet zo mooi uit. Op de muren zitten zwarte vegen. En op de grond ligt heel veel stof. Toen ik even ging kruipen was mijn broek helemaal grijs.

Toen we binnen kwamen, gingen naar een kamertje. Er liepen heel veel politie-agenten rond. Voor me zag ik een grote wand met wel duizend papieren in allerlei kleuren. Dat zijn mappen met informatie over de mensen die in Jordanie wonen. Er is een rij gele mappen en blauwe en roze. De politie-agenten liepen allemaal rond met papieren in de ene hand en een sigaret in de andere hand. Ze hadden allemaal politiekleren aan. Op hun schouder staat soms 1 ster, soms 2 en een man had wel 3 sterren. Hij zat op zijn mobiele telefoon een spelletje te doen.

Een van de politie-agenten zei tegen ons dat we nog een extra papier nodig hadden. Dat lag nog op het kantoor van papa. Dat moesten we eerst gaan ophalen. In het drukke verkeer duurt dat wel even. Maar ik vond het niet erg, want in het verkeer kun je van alles zien. Er wordt heel veel getoeterd. En mensen kunnen hier niet netjes in een rij rijden. En overal zijn mensen aan het oversteken. Ze zijn helemaal niet bang.

Na een tijdje waren we weer terug op het politiebureau. Ik heb even gezwaaid naar de man met het geweer en toen mochten we weer naar binnen. We gingen weer naar het kamertje met al die politie-agenten. Ze hadden het nog steeds heel druk met alle papieren en hun sigaretten. De meneer met de 3 sterren zat het spelletje te doen. Een andere agent pakte de papieren aan die we hadden meegebracht. Hij keek een beetje boos en zei toen dat er weer iets niet klopte. Er stond geen stempel op het papier. En daarom kon ik nog steeds geen verblijfsvergunning krijgen.

Ali heeft toen iemand gebeld en die kwam de stempel brengen. We hebben de stempel snel op het papier gezet en toen was het wel goed.En daarna heb ik mooi m'n verblijfsvergunning gekregen. En papa en mama ook. Nu mogen we hier een jaar lang blijven. Ik heb een kaart gekregen met mijn foto en mijn naam erop.

Over een jaar moeten we weer terug naar dit kamertje voor een nieuwe kaart. Ik ben benieuwd of die meneer dan nog steeds het spelletje zit te spelen. Ik denk het eigenlijk wel.