Het nieuwe weer

Er is iets belangrijks gebeurd in mijn leven. Het is iets waar ik heel blij van word. En papa en mama ook. Het is eigenlijk zomaar ineens gebeurd. Ik zag het niet aankomen. Maar ik ben wel blij dat het is aangekomen: mijn slaap is weer terug. Iedere avond om ongeveer 7 uur word ik moe. Mijn ogen doen dan een beetje zeer. Dan ga ik erin wrijven. En als ik in bed ga liggen val ik ineens in slaap.

Ik heb er lang nagedacht hoe het nu kan. Een tijdje geleden kon ik helemaal niet slapen. Tenminste niet zo vroeg op de avond al. Papa en mama hadden het niet door. Ze lieten mij lijden in mijn bed in een pikdonkere kamer. Ik heb heel vaak moeten roepen naar ze. En pas als mijn keel zeer deed, kwamen ze even kijken. Dat was een heel zware tijd voor mij. Hoe kan het nu toch dat ik nu wel kan slapen?

Na lang nadenken ben ik erachter gekomen: het komt door het nieuwe weer. Sinds vorige week is er nieuw weer naar Jordanie gekomen. De zon schijnt nog wel, maar hij is niet meer zo warm. En de lucht is niet altijd meer blauw. Soms komen er witte wolken aan en dan stopt de zon met schijnen. Vorige week was de lucht helemaal donkergrijs. En net toen papa naar zijn werk was gegaan, begon het te regenen. Grote dikke druppels.

Ik heb heel lang naar de regen gekeken. Want ik had het nog nooit gezien. Nou ja, misschien wel toen ik klein was, maar dat weet ik niet meer. De straat werd er nat van. En als de auto’s voorbijreden, lieten ze een spoor van wit schuim achter zich. Het ging steeds harder regenen. Onze straat loopt naar beneden en ik zag heel veel water naar beneden stromen. Ik denk dat er onderaan de straat wel een oceaan van water moet zijn gekomen. Maar de straat is heel lang en ik heb de oceaan nooit gezien.

Eerst hingen de wolken hoog in de lucht, maar toen ik met mama koffie ging drinken kwamen ze naar beneden. Ze gingen gewoon pal voor ons raam hangen. Ik zat op mijn stoeltje aan tafel en kon helemaal niet meer naar buiten kijken. Door de wolken kon ik niets zien. Gelukkig gingen ze na een tijdje weer weg en toen kon ik weer naar de auto’s in de straat kijken.

Door deze regen is het ineens ook een stuk minder warm. Het is zelfs bijna een beetje koud. Als ik over het balkon loop, krijg ik koude voeten. Toen kreeg mama een idee: ik kreeg sokken aan. Ik had nog nooit zulke kleine sokken gezien. Alleen papa draagt sokken, maar ik niet. Want ik heb sandalen en croqs en daar doe je natuurlijk geen sokken in. Dat doen alleen oude mannen. Van mama kreeg ik mooie blauwe sokken aan.  En toen zijn we ook naar een winkel gegaan om dichte schoenen te kopen. Allemaal vanwege het nieuwe weer.

Toen ik die avond naar bed ging, hoefde het vliegtuig (papa noemt het een ventilator) niet meer aan. Want het was helemaal niet warm op mijn kamer. Ik heb zelfs een laken en een deken gekregen. En ik mocht mijn hemd ook aan houden. Het was heel fijn om onder de deken te gaan liggen. En de slaap kwam direct.

De dagen daarop werd het nooit meer warm. En ik slaap nu heerlijk onder mijn grijze deken. Ik hoef niet meer te roepen dat de deur open moet of dat ik eruit wil. Ik denk dat dit voor papa en mama ook gewoon beter is.

Iedere avond ga ik graag naar bed. Mijn aap mag ook onder de deken. Dan krijgt hij het niet koud. Ik ben blij met het nieuwe weer. En ik hoop dat het nog heel lang blijft.