Rare cadeautjes

Normaal krijg ik veel cadeautjes. Maar nu was het anders. Want mama was jarig en daarom waren de cadeautjes voor haar. Samen met papa heb ik ze uitgezocht. Niet dat ik veel in te brengen had trouwens, want mama had al gezegd wat ze wilde hebben. En de andere dingen heeft papa uitgekozen. Mijn mening deed er niet toe. Daardoor werden het allemaal rare cadeautjes.

Grote mensen hebben meer verstand dan kleine kinderen. Maar soms doen ze ook extra ingewikkeld. Als ik een cadeautje mocht kiezen zou ik zeggen: een boekje om voor te lezen. Of een auto om mee te spelen. Of een nieuwe knuffel. Daar heb je tenminste wat aan. Maar bij mama's verjaardag ging het anders.

Het eerste cadeau was al lang geleden gekocht. Want het kwam uit Nederland.. En iemand die uit Nederland op bezoek kwam moest het meenemen. Sowieso al behoorlijk ingewikkeld zou ik zeggen. Maar toen mama het uitpakte en aan mij uitlegde wat het was, begreep ik er niets meer van. Het is een klein scherm en daar kun je boeken op lezen. Eerst doe je een stekker in het stopcontact om hem op te laden. Daarna moet je heel vaak op het scherm drukken en dan staat er ineens de eerste bladzijde van een boek. Je kunt wel honderd boeken op dat scherm zetten. Mama zei dat ze dit cadeau al heel lang had willen hebben. Onvoorstelbaar. Wij kinderen krijgen gewoon een boek met echte bladzijden en kleuren en tekeningen. En soms zit er op die bladzijde zelfs iets dat je kunt bewegen. Zoals bij het boek van de vos die z'n sokken kwijt is. Op de ene bladzijde doe ik dan zijn kast open, dan weer de deur onder de trap en dan de klok en aan het eind heeft hij allebei zijn sokken gevonden. Maar bij mama's cadeau zijn er niet eens bladzijden. Alleen een scherm waar je op kunt drukken. Er zijn geen kleuren en geen tekeningen. Ik vind het een erg saai cadeau.

Mama kreeg ook nog een nieuwe auto, of eigenlijk een bus. Geen echte, maar eentje in het klein. Hij zat in een grote doos en op de voorkant stond een foto van de bus. Het is een volkswagenbusje waar je mee kunt kamperen. Mama zei dat ze al heel lang zo'n busje wilde hebben. Ik wilde de doos snel openmaken, maar dat mocht niet. Want de bus was nog niet klaar zei mama. Later maakte ze zelf de doos open en toen bleek dat de bus uit wel duizend stukjes bestaat. En er zit een dik boek bij waarin staat hoe je alles in elkaar moet zetten. Maar in elke speelgoedwinkel kun je gewoon auto's en bussen kopen. De meneer van de fabriek heeft al het werk al gedaan. Dat is veel makkelijker. Nu gaat het mama misschien wel jaren kosten om het busje in elkaar te zetten. En toch was ze er blij mee. Aan haar gezicht zag ik dat ze het nog meende ook.

En verder kreeg mama ook nog iets om op te drinken. Volgens papa was het voor de koude wintermaanden. En ze moest het maar lekker in de vriezer bewaren. Ik was wel benieuwd wat erin zat en ik wilde graag een slokje nemen. Maar je raadt het al... dat mocht weer niet. Volgens papa zou het heel zeer doen in mijn buik. Het is alleen voor grote mensen. Dus grote mensen gaan iets drinken waar je buikpijn van krijgt. En dan zeggen ze nog dat het lekker is ook. Ik zou nooit zo'n cadeau willen hebben.

Mama kreeg ook nog parfum in een piepklein flesje. Dat had ik samen met papa gekocht. Er waren ook grotere flessen, maar papa koos deze. Ik denk dat het zo op is. Ik wilde nog zeggen dat het beter was om de grote fles te kopen. Maar het zou toch weinig zin gehad hebben. Want papa doet precies het tegenovergestelde van wat ik leuk vind. In plaats van een mooi boek met veel kleuren koopt hij een zwart scherm. In plaats van een mooie auto, koopt hij er een die in duizend stukken is gevallen. En hij koopt geen lekkere limonade of sap, maar een drankje waar je buikpijn van krijgt.

Ik vind papa en mama heel lief, maar soms zijn ze echt een raadsel voor mij.