Stap voor stap

Even mijn tas controleren

Deze week is eigenlijk heel bijzonder. Ik ben voor het eerst naar school gegaan. Ik heb daarvoor eenmooie rugtas gekregen met een foto van Mickey Mouse erop. Ik noem hem meestal Mikkie, dat is makkelijker. 's Morgens doet mama een blauwe trommel in die tas. Daar zit een boterham met pindakaas in (lekkerrrr...) en ook iets anders lekkers.

Mijn school heet 'Stap voor Stap'. Iedere morgen haalt mijn chauffeur me op en brengt me erheen. Mama gaat ook mee. De eerste dagen bleef ze nog bij me in de klas om te kijken of het goed ging. Dat vond ik wel fijn, want op deze school zitten allemaal vreemde kinderen. Niemand heeft licht haar net als ik. En ze praten een beetje raar. Dus ik geef toe, het was wel een beetje eng. En toen mama even wegging de eerste dag moest ik wel huilen. De juf heet miss Lima en zij ging mij troosten, maar ik wilde gewoon mama eerst zien. Toen kwam mama en heb ik even bij haar uitgehuild. Dat is best fijn. Daarna ben ik weer naar de klas gegaan.

Dit is de deur naar mijn school.
De tas is eigenlijk nog wel een beetje
groot voor mijn rug

Maar vandaag heb ik niet meer gehuild. Nu ken ik iedereen al een beetje en ik heb met veel kinderen gepraat. Dan ga ik voor ze staan, kijk hen diep in de ogen en zeg: 'Papa. Edwin' Of: 'Mama. Lianne'. Het is best handig als ze weten hoe mijn papa en mama heten. 

Miss Lima praat altijd Engels. Er is nog een andere juf en die praat Arabisch. Maar haar naam weet ik niet. In mijn klas zitten nog ongeveer 10 andere kinderen. We zitten aan rode en blauwe tafeltjes. We gaan soms met papier iets maken. Ik heb al een poesje getekend. Zijn gezicht zit nu onder mooie gele strepen. En ik heb ook een muis gemaakt. Vandaag liet ik die aan papa zien en hij zei dat hij het heel knap vond van mij. Leuk he?

We gaan ook elke dag buiten spelen. Bij de school is een enorm grote zandbak. Er hangt een bruin kleed over, zodat we niet in de zon hoeven te zitten.  En er is ook een speelhuisje met raampjes die open kunnen. Nadat we buiten gespeeld hebben, moeten we altijd eerst onze handen gaan wassen in de WC. Die ziet er heel anders uit dan thuis, want de wastafel is klein en zit veel lager dan thuis. Daar moet iemand mij altijd optillen om bij de kraan te kunnen, maar hier kan ik er gewoon mij. De kraan werkt hetzelfde als thuis, dus ik kan hem mooi zelf aan en uit doen. Dat is wel handig. Andere kinderen kunnen dit nog niet, maar dat komt denk ik omdat ze thuis een ander soort kraan hebben.

Als we gaan eten, gaat iedereen aan een tafeltje zitten. Daar staat dan een bordje op en daar leg ik mijn boterham op. En mijn beker mag dan ook uit de tas. Het is heerlijk om even uit te rusten van het drukke programma en mijn buik te vullen. Daarna gaan we gymen. Er is hier een echte gymzaal waar je net zo veel mag spelen als je wil. Dat is ook altijd heel leuk.

Daarna komt de chauffeur weer en mag ik naar huis. Daar eet ik dan nog even wat en dan ga ik heerlijk uitrusten in mijn bed. Morgen ga ik weer. Ik ben benieuwd wat mama deze keer in mijn trommel heeft gestopt. En ik vind het heel leuk dat ik weer mag spelen in de zandbak en de gymzaal. En als ik iets moois van papier ga maken, laat ik het 's middag natuurlijk weer aan papa zien.

Dezelfde naam

Een tijdje geleden was er een mevrouw op bezoek. Ze heette Petra en bracht veel stroopwafels mee. Daar heb ik heel lang van genoten 's morgens bij de koffie met mama. Als ze mij een stroopwafel gaf, vroeg ze steeds: 'Van wie zijn die?' En dan moest ik zeggen: 'Petra'. Dat deed ik steeds heel gehoorzaam. Ik snap niet waarom mama ook direct weer vergat, want de volgende dag vroeg ze het weer. En de dag daarna ook. En ze vond het steeds heel leuk als ik dan weer het goede antwoord gaf.

Vorige week gingen we Petra bezoeken. Ik had er veel zin in, want ik vind stroopwafels lekker. We gingen in de auto en moesten best lang rijden. Onderweg kreeg papa nog een bekeuring van de politie omdat hij te hard reed. Het was midden in de woestijn en papa reed 110 kilometer per uur, terwijl je maar 90 mocht. Dat was natuurlijk omdat hij snel een stroopwafel wilde, dacht ik. De politieman vroeg papa's rijbewijs. Hij keek er heel lang naar en zijn toen:'So your name is Caroline?' Je had papa z'n gezicht moeten zien. Een beetje boos zei hij dat hij niet Caroline maar Cornelis heet. En toen moest hij 20 Dinar betalen. Daarna mochten we van de politie-agent weer doorrijden. Het was best een lieve man, want hij lachte nog naar ons.

Na een tijdje kwamen we aan bij Petra. Tenminste dat zeiden papa en mama steeds. 'Kijk eens Aron, nu zijn we bij Petra', en zo. Ik snapte er niets van, want die mevrouw uit Nederland was er niet en ik kreeg ook geen stroopwafels. We kregen wel ander eten in een restaurant. Er was geen kinderstoel dus ik mocht op een gewone stoel aan tafel zitten. Mijn hoofd kwam net boven de rand uit. Er is 1 heel leuk ding in Jordanie en dat is het brood. Niet zo'n saaie bruine boterham met een harde korst, maar een plat wit brood dat heel zacht is. Als ik dat krijg scheur ik het altijd helemaal kapot. Sommige stukken stop ik in mijn mond en de rest laat ik meestal maar op de grond vallen.

We sliepen een nachtje in een hotel. Voor mij was er een roze barbie-bed. Het zat helemaal vol met strikjes en meisjeplaatjes. Het was echt verschrikkelijk. Maar ja, beter een meisjesbed dan geen bed, dus ik heb het maar zo gelaten. De volgende dag gingen we een heel eind lopen. De weg was erg hobbelig en ik schudde helemaal heen en weer in mijn buggy. Onderweg kwamen we veel mannen tegen met kamelen en paarden. De paarden renden soms heel hard en dan stoof er allemaal zand de lucht in. Soms kwam het in mijn ogen. Er waren ook heel veel ezels. Die mannen vroegen steeds of wij op hun dieren wilden rijden. Maar papa en mama liepen gewoon door. Soms liepen we door heel zacht zand. Dan draaiden ze de buggy om en reed ik achterstevoren.

Hier verdiep ik me wat in de
geschiedenis van Petra

Na een tijd zagen we een heel mooi gebouw in de rotsen. Papa en mama hebben er veel foto's van gemaakt. En toen gingen we weer verder lopen en kwamen we nog veel meer gebouwen tegen. Ze waren heel oud en kapot. Er was een tempel zonder dak. En ergens anders waren grote stenen pilaren omgevallen. En toch vonden papa en mama het heel mooi. Soms begrijp ik grote mensen echt niet.

Toen kwamen we bij een heel lange trap en papa zei tegen mij dat ik samen met mama op een ezel mocht. Hij stonk een beetje, maar het was wel leuk. De ezel ging de trap op lopen. Hij wiebelde nogal en soms schoven mama en ik naar de zijkant. Ik geloof dat mama het een beetje eng vond, want ze hield me heel stevig vast. Papa liep erachter en zei dat er niets aan de hand was. Maar dat zegt hij altijd en mama gelooft er dan meestal niets van.

Na heel lang klimmen kwamen we boven aan en zagen we nog een groot gebouw in de rotsen. Omdat papa heel moe was van het klimmen, hebben we daar bovenaan een tijdje uitgerust. Er waren ook poezen en die kwamen steeds om eten bedelen. Ze waren heel dun en zagen er erg hongerig uit, maar ik mocht ze niets geven en ik mocht ze ook niet eens aaien. Dat was heel jammer.

Daarna gingen we lopend de trap af en toen gingen we het hele eind weer terug lopen. Het was heel warm en mama had me ingesmeerd met van die zalf uit een blauw flesje. Onderweg heb ik een tijdje geslapen. Dat viel nog niet mee, want mijn buggy schommelde steeds heen en weer. Maar toch heb ik best lekker geslapen. Het voelde een beetje als Jona onderin het schip tijdens de storm. Alleen werd ik er mooi niet uitgegooid.

Daarna gingen we weer in de auto naar huis. Het was een mooie reis en pas aan het eind kwam ik erachter dat Petra niet alleen de naam van die stroopwafelmevrouw is, maar ook van de plek die we hebben bezocht. Petra betekent rots en inderdaad, het was vol met rotsen daar. 1 naam voor 2 heel verschillende dingen... ik vind dat grote mensen deze wereld onnodig ingewikkeld maken.

Een beetje saai

Het was deze dagen een beetje saai hier. Dat kwam omdat papa er niet was. Hij was in een ander land dat Libanon heet. Het is hier niet zo heel ver vandaan. Heel vroeger, toen ik nog niet geboren was, kon je daar met de auto of de bus naartoe gaan. Maar dat kan nu niet, want er is oorlog in het gebied. Dan is het niet veilig. Het vliegtuig van papa vloog heel hoog en met een grote boog om het oorlogsgebied heen. Ik denk dat de reis wel heel lang duurde voor papa, want alle vliegtuigen die ik in de lucht zie gaan, altijd heel erg langzaam. Behalve straaljagers, maar ik denk dat papa met een gewoon vliegtuig ging.

Het was niet zo heel erg dat papa weg was, want er kwamen veel andere mensen op bezoek. De onderbuurvrouw kwam met mij spelen. En ze ging ook eten met ons. Ze praat steeds Engels tegen mij, maar dat versta ik nog niet zo heel goed. Als ik straks naar school ga, zal ik dat wel leren. En vanmiddag kwam er iemand anders op bezoek. Het was een meneer en die praat wel gewoon Nederlands. Dat is een stukje makkelijker. Ik heb hem mijn zwembad laten zien. Het is geel en er staat een palmboom boven. Geen echte, maar van plastic. In onze tuin staat wel een echte palmboom.

Vanmiddag was papa er opeens weer. Zijn vliegtuig heeft hem hier teruggebracht. Eerst ging ik papa helpen met zijn koffier opruimen. En daarna ging hij mij voorlezen uit Bobbi. Mama was toen naar de Arabische les. Toen het boekje uit was hebben we ook nog even een filmpje gekeken op papa's telefoon. En daarna was ik heel moe en ging ik naar bed.

Ik ben heel blij dat papa weer terug is bij ons. En volgens mij is papa zelf ook blij. En mama ook.

Het is oneerlijk

Ik ben nog klein, maar ik kan al heel veel. Soms gaat mama met mij zwemmen en dat gaat altijd prima. Ik mag dan van de rand in het water springen. En ik mag met mijn handen en benen in het water spartelen. Dit weekend liep dat even heel anders. Maar laat ik bij het begin beginnen.

We gingen twee dagen op vakantie. Vanuit ons huis reden we eerst naar een berg die heet Nebo. Heel lang geleden stond Mozes ook op deze berg en toen kon hij het land Israel zien. En nu kon ik het ook zien. Eerst is er een zee en daarachter ligt Israel. Mozes is toch een beetje mijn grote broer en ik vind het leuk dat ik het nu ook heb kunnen zien. Er was ook een kerk, maar daar konden we niet in. Volgens een man zijn er al acht jaar lang mensen aan het werk in de kerk. En ze zijn nog steeds niet klaar. Stel je voor, 8 jaar lang in de kerk. Ik vind 1 uur al lang.

Er liepen ook nog andere mensen op deze berg. Er was een man bij met een bijbel in zijn hand. Hij ging aan zijn mensen heel veel dingen uit die bijbel vertellen. Hij was geen dominee, maar hij had wel zo'n stem. Eerst gingen die mensen heel goed naar hem luisteren. Maar later keken ze allemaal naar mij en moesten ze om mij lachen. Ik weet niet waarom want ik was gewoon aan het rondkijken bij die kerk. Er was een groot stuk steen en daarop waren kleine steentjes geplakt in verschillende kleuren waardoor het het net op een tekening leek. Ik wilde het graag van dichtbij bekijken dus ik liep onder het touw door. Maar toen moest ik van papa direct terugkomen. Ik was daar een beetje boos om, maar de mensen van die domineegroep moesten er allemaal om lachen.

Daarna gingen we terug naar onze auto. In de auto was het heel erg warm geworden. We gingen over een kronkelweggetje rijden. Onderweg zag ik heel veel bergen en zand. En soms liepen er kamelen langs de weg. Ik was blij dat ik in de auto zat, want ik vind kamelen enge dieren. Moet je maar eens naar hun mond kijken.

Na een tijdje kwamen we aan bij de zee die we al vanaf de berg hadden zien liggen. De volgende morgen gingen we naar het strand. Het was heel mooi weer en ik wilde graag even gaan zwemmen. Papa ging eerst het water in. Hij zwom eigenlijk niet, maar bleef gewoon drijven. Net alsof hij ook een zwemband om had, maar dat was niet zo. Toen ging mama ook naar het water toe. En ik wilde natuurlijk ook mee. Maar dat mocht niet van haar. En van papa ook niet. Ze zeiden dat het gevaarlijk was en zo en dat het in mijn ogen zou prikken. Maar ik geloofde er niets van. Ik vind water in mijn ogen nooit erg. En hoe kan het nu gevaarlijk zijn als je zelfs zonder zwemband blijft drijven? Ik vond het heel erg oneerlijk dat papa en mama wel gingen zwemmen en ik niet. Ik heb er alles aan gedaan om ze op andere gedachten te brengen, maar het is niet gelukt. Toen ben ik maar in het zand gaan spelen. Ik mocht ook al niet in de zon van papa (pfff), alleen onder de parasol.

Nadat mama ook had gezwommen en ze gezegd had tegen papa dat het heel leuk was - gewoon waar ik bij was! - gingen we weer terug naar ons huis. Het was een heel groot huis met heel veel kamers. En een grote zaal om te eten. En buiten waren er twee zwembaden. Daar mocht ik gelukkig wel zwemmen en dat heb ik ook gedaan.

Om weer terug te gaan naar onze kamer, moesten we met de lift mee. Een keer stond er een andere man in de lift. Hij had een grote buik en een klein brilletje met dikke glazen, waardoor zijn ogen op knikkers leken. Hij vroeg aan mij of ik 'Russian' (dat betekent: Russisch) was. Ik snap nog steeds niet hoe hij dat kon denken. Maar toen zei papa al snel dat we uit Nederland kwamen. Toen zei die man: 'You are verrry delicious'. Nou ja zeg! Delicious betekent zoiets als 'lekker smakelijk', Dat zeg je voor een koekje of zo'n pakje appelsap met een rietje, maar toch niet tegen mij. Wat een ontzettende domme man was dat! Papa glimlachte even tegen de man, maar dat was zo'n glimlach die eigenlijk betekent dat hij helemaal niet wil lachen.

Vanmiddag gingen we weer terug naar Amman. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Jordaan op de plek waar Jezus heel lang geleden is gedoopt. Nadat we de auto hadden geparkeerd, gingen we er met een busje heen. Er was een meneer bij die alles uitlegde aan ons. Het was er erg  warm en ik moest veel zweten. Je kunt de plek waar Jezus is gedoopt nog steeds zien. We hebben er foto's van gemaakt. Het witte kleed van Jezus zal wel vies geworden zijn bij zijn doop, want het water was heel modderig. Het liefst was ik ook even de Jordaan ingestapt. Niet om gedoopt te worden natuurlijk, want dat ben ik al, maar gewoon om af te koelen. Maar vanwege het modderige water heb ik het maar niet gedaan.

Aan de andere kant van de Jordaan waren ook mensen. Papa vertelde dat dat een ander land was. Maar er was geen vliegveld of een grens of zo. Alleen maar water. Een mevrouw riep naar ons 'is het lekker weer daar aan de overkant'? Ik denk dat die mevrouw een beetje raar in haar hoofd was, want het was bij ons natuurlijk net zo warm als bij hen. Ik heb er verder maar niets van gezegd.

Inmiddels ben ik weer thuis en kan ik mooi weer slapen in mijn eigen bed. Dat is best fijn. Hopelijk gaan we nog een keer terug naar deze zee. En heel misschien mag ik er dan wel in zwemmen.

Een nieuwe rugzak

Pas gingen we op zoek naar een rugtas voor mij. Ik heb al een andere tas, maar die zit altijd vol met allerlei spullen, zoals luiers, extra kleren en doekjes. En mijn drinken gaat ook vaak mee. Deze tas dragen papa of mama meestal. Hij is namelijk best groot en zwaar.

Maar nu gingen we op zoek naar een kleinere tas, die goed op mijn rug past. We gingen naar een plek die heet City Mall. Dat is een klein eindje rijden bij ons huis vandaan. Bij City Mall zijn heel veel winkels. En daar hebben we gezocht naar een rugtas voor mij. Die heb ik nodig want binnenkort gaat er iets belangrijk gebeuren: ik ga naar school!

Vorige week zijn we op bezoek geweest bij een paar scholen. Ik wilde graag weten hoe ze er van binnen uit zagen en of de juffen er lief zouden zijn. De eerste school was vlakbij ons huis. Alleen kon papa de sleutel van de auto ineens niet vinden (hang hem dan ook aan het haakje...). Toen konden we niet weg en heeft papa snel iemand van zijn werk gebeld. Die kwam met een andere auto. Eigenlijk vind ik dat wel makkelijker hoor, een auto met chauffeur. Zij weten de weg en we kunnen altijd voor de deur uitstappen in plaats van dat we de halve stad doorrijden om een parkeerplekje te vinden.

De eerste school heette 'Paradigm'. Het was er heel gezellig. Ik ben gelijk even gaan spelen met de andere kinderen en die waren best lief. Vorige week kon ik nog niet zo goed lopen (inmiddels wel hoor) en toen ging die mevrouw tegen papa vertellen dat de sandalen die ik droeg misschien niet goed waren voor mijn voeten. Dat vond ik zo raar, want het zijn echt supermooie sandalen. Volgens mij vond papa het ook raar want hij keek die mevrouw even heel raar aan. Ik ken die blik in zijn ogen wel.

Voor de tweede school moesten we een eindje rijden op de weg naar het vliegveld. Na wat gezoek vonden we de school. Hij heet 'Step by Step. Dat is Engels voor 'Stap voor Stap'. Toen we binnen kwamen kreeg ik een handje van een lieve oude vrouw met een hoofddoek op. Terwijl zij met papa en mama ging praten, mocht ik naar de klas. Het was er erg gezellig. De kinderen waren net iets aan het eten en ze zwaaiden heel lief naar mij. In het lokaal stonden kleine tafeltjes en stoelen voor de kinderen en aan de muur hingen tekeningen in allerlei kleuren. De juf praatte in het Arabisch. Daar snap ik nu nog niet zo veel van, maar dat komt wel. Buiten was er een heel mooie speelplaats en een supergrote zandbak. Papa en mama hebben heel lang met die oude mevrouw gepraat en volgens mij waren ze het wel met elkaar eens. Ze heeft in ieder geval niets over mijn sandalen gezegd.

Toen gingen we nog naar een derde school. Daar was het heel druk en het speelgoed stond en lag overal. Het zag er een beetje uit als mijn speelhoekje net voordat ik naar bed ga, zei mama. Ik zag aan haar gezicht gelijk al dat ze dit geen mooie school vond. We zijn er ook niet zo lang gebleven en daarna bracht de chauffeur ons weer terug naar huis.

Over een paar weken ga ik naar de school van die oude mevrouw. Drie morgens in de week mag ik daar gaan spelen. Ik ga daar ook Engels en Arabisch leren. En 's morgens mag ik dan mijn eigen drinken en fruit (en misschien ook wel een koekje) meenemen. En daarom heb ik dus een rugzak nodig.

We hebben in de City Mall heel veel rugzakken gezien, maar mama vond ze niet zo mooi. Er stonden allemaal grote stickers van stripfiguren op. En sommige waren een beetje meisjesachtig. Dus nu moeten we nog een keer ergens anders gaan kijken. Ik hoop dat we er snel een vinden, want ik heb heel veel zin om snel naar school te gaan.