Stap voor stap

Even mijn tas controleren

Deze week is eigenlijk heel bijzonder. Ik ben voor het eerst naar school gegaan. Ik heb daarvoor eenmooie rugtas gekregen met een foto van Mickey Mouse erop. Ik noem hem meestal Mikkie, dat is makkelijker. 's Morgens doet mama een blauwe trommel in die tas. Daar zit een boterham met pindakaas in (lekkerrrr...) en ook iets anders lekkers.

Mijn school heet 'Stap voor Stap'. Iedere morgen haalt mijn chauffeur me op en brengt me erheen. Mama gaat ook mee. De eerste dagen bleef ze nog bij me in de klas om te kijken of het goed ging. Dat vond ik wel fijn, want op deze school zitten allemaal vreemde kinderen. Niemand heeft licht haar net als ik. En ze praten een beetje raar. Dus ik geef toe, het was wel een beetje eng. En toen mama even wegging de eerste dag moest ik wel huilen. De juf heet miss Lima en zij ging mij troosten, maar ik wilde gewoon mama eerst zien. Toen kwam mama en heb ik even bij haar uitgehuild. Dat is best fijn. Daarna ben ik weer naar de klas gegaan.

Dit is de deur naar mijn school.
De tas is eigenlijk nog wel een beetje
groot voor mijn rug

Maar vandaag heb ik niet meer gehuild. Nu ken ik iedereen al een beetje en ik heb met veel kinderen gepraat. Dan ga ik voor ze staan, kijk hen diep in de ogen en zeg: 'Papa. Edwin' Of: 'Mama. Lianne'. Het is best handig als ze weten hoe mijn papa en mama heten. 

Miss Lima praat altijd Engels. Er is nog een andere juf en die praat Arabisch. Maar haar naam weet ik niet. In mijn klas zitten nog ongeveer 10 andere kinderen. We zitten aan rode en blauwe tafeltjes. We gaan soms met papier iets maken. Ik heb al een poesje getekend. Zijn gezicht zit nu onder mooie gele strepen. En ik heb ook een muis gemaakt. Vandaag liet ik die aan papa zien en hij zei dat hij het heel knap vond van mij. Leuk he?

We gaan ook elke dag buiten spelen. Bij de school is een enorm grote zandbak. Er hangt een bruin kleed over, zodat we niet in de zon hoeven te zitten.  En er is ook een speelhuisje met raampjes die open kunnen. Nadat we buiten gespeeld hebben, moeten we altijd eerst onze handen gaan wassen in de WC. Die ziet er heel anders uit dan thuis, want de wastafel is klein en zit veel lager dan thuis. Daar moet iemand mij altijd optillen om bij de kraan te kunnen, maar hier kan ik er gewoon mij. De kraan werkt hetzelfde als thuis, dus ik kan hem mooi zelf aan en uit doen. Dat is wel handig. Andere kinderen kunnen dit nog niet, maar dat komt denk ik omdat ze thuis een ander soort kraan hebben.

Als we gaan eten, gaat iedereen aan een tafeltje zitten. Daar staat dan een bordje op en daar leg ik mijn boterham op. En mijn beker mag dan ook uit de tas. Het is heerlijk om even uit te rusten van het drukke programma en mijn buik te vullen. Daarna gaan we gymen. Er is hier een echte gymzaal waar je net zo veel mag spelen als je wil. Dat is ook altijd heel leuk.

Daarna komt de chauffeur weer en mag ik naar huis. Daar eet ik dan nog even wat en dan ga ik heerlijk uitrusten in mijn bed. Morgen ga ik weer. Ik ben benieuwd wat mama deze keer in mijn trommel heeft gestopt. En ik vind het heel leuk dat ik weer mag spelen in de zandbak en de gymzaal. En als ik iets moois van papier ga maken, laat ik het 's middag natuurlijk weer aan papa zien.