Net voor het suikerfeest was het vreselijk druk overal, vooral 's nachts. Iedereen ging de stad in om boodschappen te doen. Het lijkt een beetje op de dagen voor Kerst, maar dan zonder Stille Nacht. Het was meer Drukke Nacht zeg maar. Er hingen wel overal lichtjes in de winkels en aan de balkons. Ze knipperden de hele tijd en hadden heel veel kleuren. Soms deed het een beetje pijn aan mijn ogen.
In de winkels gingen mensen vooral kleren kopen. Want op het feest mag iedereen nieuwe kleren aan. De meisjes liepen in van die jurkjes met heel veel strikken en glitter. En de jongens hadden grotemensenpakken met kikkers aan.
Ik heb geen nieuwe kleren gekregen. Maar ja, ik heb ook niet gevast. Tenminste niet echt, een beetje ook wel want ik mocht een maand lang niets eten op straat. Alleen thuis mocht het gelukkig wel. Ik vind het eigenlijk helemaal niet erg dat ik geen nieuwe kleren heb gekregen, want ik heb al genoeg kleren. En die zijn ook heel mooi. Ik heb een blouse met blauwe en witte blokken. Als papa of mama die 's morgens aandoet, kijk ik er altijd een tijdje naar en dan zeg ik: 'Mooi'. Er hoort ook een mooie bruine broek bij. Alleen daar zit nu een grote streep van een pen op. Mama denkt dat ik dat heb gedaan, maar ik denk dat het niet zo is. En als ik het gedaan heb, deed ik het in ieder geval niet express.
Tijdens het Suikerfeest brengen de mensen elkaar ook cadeautjes. Sommige mensen bakken koekjes voor elkaar met veel suiker erop. Een meneer van papa's werk kwam ook koekjes bij ons brengen. Zijn vrouw had die zelf gebakken en wij mochten ze opeten. Dat vond ik heel lief. Er zaten dadels aan de binnenkant en die vind ik lekker. Ik mocht er niet te veel van eten, maar anders had ik ze gerust in een keer opgegeten.
Inmiddels is het suikerfeest achter de rug en is het gewone leven weer begonnen. Ik ben ook weer naar school gegaan na een weekje vakantie. Het was leuk om weer terug te zijn in mijn klas, maar ik moest ook wel vaak aan mama denken. Dan moet ik een beetje huilen en dan hoop ik altijd dat ze heel snel weer komt. En gelukkig weet ik altijd zeker dat ze komt! Dan geef ik haar een grote knuffel en dan gaan we in de auto naar huis. De chauffeur heet Zuheib en hij is heel aardig. Hij ziet er heel stoer uit met zo'n dure zonnebril, maar als hij mij ziet is hij altijd heel aardig. Hij praat altijd tegen mij. Hij kan zelfs al een beetje Nederlands praten. Hij kan al 'spelen' 'kusje' en 'auto' zeggen. En iedere dag leert hij er een woordje bij. Hij leert Nederlands en ik leer Arabisch. Zo kunnen we elkaar steeds een beetje beter begrijpen.
No comments:
Post a Comment