Schildpadden en kruisvaarders

Sami laat mij een van zijn
schildpadden zien

Vandaag zijn we met de auto weggegaan. We gingen naar een plek met een beetje een rare naam. Hij klinkt een beetje als kerk en een beetje als krak. Als je het goed zegt is het: karak.

De weg naar karak duurde best lang. We gingen op en neer en door heel veel bochten. De weg waarop we reden is heel oud en heet de 'King's Highway'. Papa heeft verteld dat deze weg vroeger gebruikt werd om spullen naar Damascus te brengen en daarvandaan naar Europa.

Onderweg kregen we een beetje dorst en toen stopten we bij een koffietentje langs de weg. De baas kwam direct naar onze auto toegerend en begon heel druk te praten. Hij bracht ons naar de achterkant van zijn tent. Daarvandaan kon je heel ver de woestijn in kijken. Beneden was een groot meer met een dam ervoor. En verder waren er mooie bergen. We mochten gaan zitten op oude bankstellen. Ze stonden net op het randje van een hoge berg. Ik vond het niet zo eng, maar mama wel.

Sami en ik zijn
vrienden geworden

De baas van de koffietent heette Sami. Hij nam me mee naar een grote bak en daarin zaten wel 30 schildpadden. Sami haalde er zo 1 uit en gaf hem in mijn handen. In het begin was dat heel eng. Ik ken schildpadden best goed want ik heb er een knuffel van. Maar bij deze gingen de pootjes echt heen en weer en zijn kop ging soms naar binnen. Er was ook een hond. Die stond vreselijk eng te grommen, maar gelukkig zat hij aan een touw.

Sami liep steeds met mij heen en weer. Mama volgde ons heel goed want ze was bang dat ik samen met Sami van de berg af zou rollen. Dat is gelukkig niet gebeurd. De grote mensen dronken koffie en ik kreeg van Sami een schaaltje met 4 koekjes. Die heb ik gelijk alle 4 maar opgegeten. Daarna gingen we weer verder met de auto.

Na een tijdje kwamen we aan in Karak. Het was een groot oud gebouw dat best wel kapot was. Maar je moest wel geld betalen om erin te kunnen. En toen kwam er ook nog een meneer bij die onze gids zou zijn. Eigenlijk was dit gebouw vroeger een kasteel. Het was gebouwd door kruisvaarders, die hier woonden en ruzie maakten met mensen uit de omgeving. Dat las papa in een boek dat hij bij zich had. Je zou denken dat die gids het zou vertellen, maar die zei eigenlijk bijna niets. Af en toe scheen hij met een zaklamp in een donker gat en dan zei hij een paar woorden. Maar ik kon aan papa en mama zien dat ze er niets van begrepen. Er waren ook nog andere mensen meegegaan, maar die snapten er ook niet veel van. Dan zei hij bijvoorbeeld: 'Dzis room tall thzirty meter'. En daarna zei hij al heel snel 'come now we must go'. Maar wij wilden juist nog wat langer kijken en ik wilde graag even spelen. Dus we kwamen niet en toen moest die gids steeds op ons wachten.

Hier wilde onze gids niet naar toe
omdat  hij te moe was

Na een tijdje zei de gids dat zijn werk over was. Maar we hadden nog maar een klein stukje van het gebouw gezien. Dus papa zei dat zijn werk helemaal nog niet over was. Toen zei de gids dat hij heel moe was en niet meer door kon werken. Papa deed net of hij het niet hoorde en zei tegen hem dat hij gewoon verder moest werken. Toen deed hij het wel, maar hij vond het niet zo leuk.

Na een tijdje hadden we het hele gebouw gezien. Het was heel oud en kapot, maar het was ook best mooi. Overal waren kamers en gangen. En er was ook een plek waar vroeger een paardenstal was. En als je uit het raam keek, kon je heel ver het dal in kijken. Dat was heel slim van die kruisvaarders want dan konden ze de mensen van heel ver zien aankomen.

Even uitrusten na een lange dag

Aan het eind gaf papa de gids wat geld en toen zijn we weer teruggegaan naar de auto. Het was een lange dag en ik was best wel moe geworden. Dat kwam denk ik door de warmte en door die onbegrijpelijke verhalen van de gids. Onderweg in de auto heb ik rustig na kunnen denken over deze dag. Vooral de schildpadden vond ik erg leuk. Toen ik vanavond thuiskwam had ik het er nog steeds over. Ik noem ze geen schildpadden trouwens, maar turtles. Dat is Engels en dat is gewoon een beetje makkelijker.